با توجه به پیچده شدن هرچه بیشتر روابط و تحولات منطقه ای- جهانی و اوج گرفتن مبارزات ملی در آذربایجان جنوبی خلا حاکم در سیستم فکری، سیاسی و اجتماعی آذربایجان نیز بیش از پیش احساس می شود. سرعت وقوع تحولات نه تنها سردمداران شونیسم فارس بلکه روشنفکران ملی و دمکرات آذربایجان جنوبی را نیز دست پاچه نموده است. تحلیل شرایط منطقه ای و ترسیم خطوط راستین مبارزه وخودداری از افتادن در ورطه روزمرگی رسالت اصلی روشنفکر آذربایجانی است. مسیر پر پیچ و خم حرکت ملی آذربایجان جنوبی دقت و توجه هرچه بیشتر تحصیلکردگان و روشنفکران آذربایجانی را می طلبد. درصورت هرنوع غفلت از تحلیل شرایط موجود و عدم موضع گیریهای معقول و آنلاین ضررهای غیرقابل جبرانی را می تواند بر حرکت ملی آذربایجان تحمیل نماید. در بین انبوهی از مسائل و مشکلات مبتلا به حرکت ملی در روزهای اخیر موضع گیری قاطعانه و روشنگری در مورد سه موضوع زیر به نظر نگارنده از اهمیت فوقالعاده ای برخوردار است.
چهارم شهریورماه سالروز تولد سید جعفر پیشه وری بنیانگذار حکومت مدرن ملی در آذربایجان بود. حکومتی که متاسفانه قربانی نقطه آغازین جنگ سرد بین ابرقدرتهای جهانی شده و با کشتاری وحشیانه از سوی رژیم آریایی و شونیست پهلوی به خاک و خون کشیده شد. اگرچه آمار دقیقی از تعداد شهدای آذربایجان در دسترس نیست اما به جرات می توان از شهادت دهها هزار نفر آزادیخواه آذربایجان سخن گفت. شناساندن ابعاد این حکومت و جنایات رژیم منحوس پهلوی در قبال حکومت ملی در مجامع داخلی و خارجی و بویژه جوانان و نوجوانان آذربایجان یکی ازعمده ترین رسالتهای روشنفکر ملی و دمکرات آذربایجان می باشد. سعی در شناساندن روز 21 آذر بعنوان روز نسل کشی در آذربایجان کمک بسیار زیادی به بین المللی شدن حرکت ملی آذربایجان جنوبی در سطح جهان خواهد داشت. در این بین نقش فعالین خارج از کشور بمراتب بیشتر و قابل توجه تر از فعالین داخلی است.
آنچه که این روزها در نوک پیکان مطالبات حرکت ملی آذربایجان جنوبی قرار دارد “رسمیت یافتن زبان تورکی” و سایر زبانهای ملیتهای غیر فارس در ایران می باشد. با توجه به اعلام اول مهرماه بعنوان روز اعتراض گسترده به تبعیض زبانی از سوی فعالین و جنبش دانشجوئی آذربایجان بجاست تمامی روشنفکران و جریانات دانشجوئی و غیر دانشجوئی در داخل و خارج کشور و با همکاری سایر ملیتهای غیرفارس روز اول مهر را بعنوان روزی تاریخی در کارنامه مبارزات مدنی ملل غیرفارس و تورک آذربایجان ثبت نموده و صدای پرطنین اعتراض خود را به همه سازمانها و نهادهای مدافع حقوق بشر برسانند. هر گونه تعلل در موضع گیری صریح و به روز موجب به تاخیر انداختن دسترسی به اهداف مقدس حرکت ملی آذربایجان خواهد بود.
مذاکره و هماهنگی با تمامی فعالین ملی سایر ملیتها اعم از کرد، عرب، بلوچ و ترکمن وبرگزاری مشترک مراسم مربوط به این روز هم در داخل و هم در خارج از کشور بازتاب بسیار مهم و گسترده ای در سطح جهان داشته و هزینه سرکوب آنرا توسط رژیم بسیار بالا خواهد برد. اعتراضات کاملا مدنی و صلح جویانه دانش آموزان، دانشجویان، والدین، معلمین و سایر اقشار در مقابل تسلط غیرقانونی و غیراخلاقی زبان فارسی بر سیستم آموزشی ملل غیرفارس حق مسلم همه شهروندان می باشد. امید است روشنفکران ملل غیر فارس با موضع گیری به هنگام همگام با ملت آذربایجان راه را برای رسمی شدن زبانهای غیرفارسی در ایران باز نمایند.
بی شک هیچ یک از مبارزین ملی و روشنفکران دمکرات آذربایجان در دنیای مدرن اتخاذ روشهای دیکتاتورمابانه و غیردمکرات را در مسیر مبارزه ملی برنمی تابند. حضور رهبران و تشکیلاتهایی که با مصادره حرکت فعالین آذربایجان، ایجاد پرچم و سمبلهای خود ساخته، اتخاذ روشهای عیراخلاقی در مقابل منتقدین و … بعنوان زنگ خطری اساسی برای فعالین صادق و دمکرات آذربایجان می باشد. چه بسا چشم پوشی و عدم انتقاد صریح از چنین افراد و جریاناتی با هدف جلوگیری از نفاق در حرکت ملی در کوتاه مدت معقول بنظر برسد اما در درازمدت هزینه بسیار هنگفتی را تحمیل آذربایجان خواهد نمود. چه بسا تجارب سالهای گذشته در همراهی با چنین افرادی در داخل و خارج از آذربایجان خود بعنوان ترمزی اساسی در اتحاد نیروهای دمکرات حرکت ملی آذربایجان بوده و نیروی بسیاری از حرکت را هرز داده و تلف نموده است.
ترس خروج از یک دیکتاتوری و افتادن در کام دیکتاوری دیگر چیزی نیست که براحتی از آن چشم پوشید. کدام مبارز روشنفکر آذربایجان حاضر است در فردای پیروزی شاهد حضور رهبری دیکتاتور منش در عرصه سیاسی آذربایجان باشد؟ خوشبختانه علیرغم شانتاژ فراوان توسط این گروه از به اصطلاح فعالین تعداد آنها بقدری کم است که قادر به ایجاد هیچ خللی در راستای وحدت واقعی روشنفکران دمکرات آذربایجان نیستند، اما غفلت از این موضوع به یقین در درازمدت باعث پشیمانی تمامی آندسته از فعالینی خواهد شد که دست روی دست گذاشته و به امید اصلاح آنها در آینده نشسته اند. سکوت بیش از حد و آزمودن چندین باره آزموده ها به معنی بی توجهی به تجارب تاریخی و گرانسنگ حرکت ملی است که در سایه شهادت و زندانی شدن هزاران فعال ملی در طول سده اخیر می باشد. زمان هرگز به عقب باز نخواهد گشت. معیار سنجش دمکراسی نه در گفتار بلکه در عمل افراد نهفته است و کمتر کسی می توان در داخل حرکت ملی یافت که رفتارهای غیر دمکراتیک اعضا و رهبران جریانی چون گاموح را حداقل چندین بار از تبریز تا اروپا و از نیویورک تا کانادا تجربه نکرده باشد.
مجید نظری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر