فرزندان لسانی در شرایطی که پدرشان در زندان و تحت شکنجه شونیسم فارس قرار دارد درمدرسه از حرف زدن بزبان فارسی امتناع می کنند. رقیه لسانی به زندان تهدید می شود. رقیه می گوید اگر مرا بازداشت کنید فرزندان خردسال ام مسیر مرا ادامه خواهند داد. برادران عوض پور در را مبارزه آزادی زبان مادریشان به جرم نوشتن شعار تورکی از مدرسه اخراج می شوند. محمد رضای 14 ساله بجرم طلب زبان مادری اش شکنجه می شود. رضا عباسی سمبل مقاومت جنبش دانشجوئی آذربایجانی قدمی عقب نشینی نمیکند و حسن دمیرچی در زندان می گوید” مرگ را می پذیریم اما از مسیر مبارزه بر نمی گردیم” و …
باز رسمیت یافتن زبان تورکی سرلوحه شعارهای فعالین ملی آذربایجان در داخل کشور است. “تورک دیلی رسمی اولسون” شعار مطروحه در هر تجمع آذربایجانی است. مراسم ستارخان با این شعار آغاز خواهد شد و …
آنچه مسلم است ملت آذربایجان جنوبی هیچگونه عقب نشینی در راه رسمیت یافتن زبان مادری اش را بر نمی تابد. فعالان ملی حول این شعار گردهم می آیند. اتحاد جدیدی در شرف رسمیت یافتن است. ملت آذربایجان اعم از فعالان سیاسی-فرهنگی-اجتماعی و جنبش دانشجوئی آذربایجان تصمیم خود را گرفته است و هیچ سازشی را در این راه قبول نمی کند. . ملت آذربایجان همراه با دانشجویان خواستار رسمیت یافتن زبان تورکی است. شونیسم فارس چاره ای جز قبول این درخواست قانونی و انسانی آذربایجانیها ندارد. مبارزه آذربایجانیها شدت می گیرد. در پارلمانهای اروپائی، سازمان عف بین الملل وسایر نهادهای حقوق بشر همه روزه مسائل آذربایجان حنوبی و مطالبات ملی آنها مطرح است. اگرچه فشارها روز به روز افزایش می یابد اما فعالان آذربایجانی بی هیچ واهمه ای به مبارزه خود ادامه می دهند. روزهای بزرگ پیش روست.
در مراسم گرامیداشت 21 آذر و روزجهانی زبان مادری به شدت مطالبات حق طلبانه آذربایجانی ها مطرح خواهد شد. اگر در داخل امکان اعتراضات مدنی از آذربایجانی ها گرفته شود هموطنانمان در خارج همانند روز اول مهر با قدرت و انسجام بیشتر رژیم فاشیستی را رسوا خواهند نمود. دنیا صدای آذربایجان را خواهد شنید و ملت بزرگوار آذربایجان به حقوق انسانی و بشردوستانه خود دست خواهد یافت. گفته بودیم که اگر اجازه تجمع در قلعه بابک بما داده نشود به کوچه ها و خیابانهای آذربایجان جنوبی سرریز خواهیم شد. دانشگاههای آذربایجان را به محل برگزاری سمینارها، کنفرانسها و تجمعات اعتراض آمیز تبدیل می کنیم. ملت آذربایجان طرفدار خشونت نیست. اعتراضات ما مدنی و صلح آمیز خواهد بود. اگر نشریات ما را توقیف کنند باز از نوشتن باز نخواهیم ماند. اگر به مراسمهای ما مجوز داده نشود منتظر مجوز آقایان نخواهیم ماند. ما برای نوشتن و خواندن به زبان مادری خود هیچ نیازی به مجوز نداریم. مسیر ما در راه مبارزه صلح آمیز برای آزادی زبان مادریمان برگشت ناپذیر است. ما به آینده می اندیشیم…
به قول حسن دمیرچی ” اولدو وار دوندو یوخ”
گله جک بیزیمدیر
باز رسمیت یافتن زبان تورکی سرلوحه شعارهای فعالین ملی آذربایجان در داخل کشور است. “تورک دیلی رسمی اولسون” شعار مطروحه در هر تجمع آذربایجانی است. مراسم ستارخان با این شعار آغاز خواهد شد و …
آنچه مسلم است ملت آذربایجان جنوبی هیچگونه عقب نشینی در راه رسمیت یافتن زبان مادری اش را بر نمی تابد. فعالان ملی حول این شعار گردهم می آیند. اتحاد جدیدی در شرف رسمیت یافتن است. ملت آذربایجان اعم از فعالان سیاسی-فرهنگی-اجتماعی و جنبش دانشجوئی آذربایجان تصمیم خود را گرفته است و هیچ سازشی را در این راه قبول نمی کند. . ملت آذربایجان همراه با دانشجویان خواستار رسمیت یافتن زبان تورکی است. شونیسم فارس چاره ای جز قبول این درخواست قانونی و انسانی آذربایجانیها ندارد. مبارزه آذربایجانیها شدت می گیرد. در پارلمانهای اروپائی، سازمان عف بین الملل وسایر نهادهای حقوق بشر همه روزه مسائل آذربایجان حنوبی و مطالبات ملی آنها مطرح است. اگرچه فشارها روز به روز افزایش می یابد اما فعالان آذربایجانی بی هیچ واهمه ای به مبارزه خود ادامه می دهند. روزهای بزرگ پیش روست.
در مراسم گرامیداشت 21 آذر و روزجهانی زبان مادری به شدت مطالبات حق طلبانه آذربایجانی ها مطرح خواهد شد. اگر در داخل امکان اعتراضات مدنی از آذربایجانی ها گرفته شود هموطنانمان در خارج همانند روز اول مهر با قدرت و انسجام بیشتر رژیم فاشیستی را رسوا خواهند نمود. دنیا صدای آذربایجان را خواهد شنید و ملت بزرگوار آذربایجان به حقوق انسانی و بشردوستانه خود دست خواهد یافت. گفته بودیم که اگر اجازه تجمع در قلعه بابک بما داده نشود به کوچه ها و خیابانهای آذربایجان جنوبی سرریز خواهیم شد. دانشگاههای آذربایجان را به محل برگزاری سمینارها، کنفرانسها و تجمعات اعتراض آمیز تبدیل می کنیم. ملت آذربایجان طرفدار خشونت نیست. اعتراضات ما مدنی و صلح آمیز خواهد بود. اگر نشریات ما را توقیف کنند باز از نوشتن باز نخواهیم ماند. اگر به مراسمهای ما مجوز داده نشود منتظر مجوز آقایان نخواهیم ماند. ما برای نوشتن و خواندن به زبان مادری خود هیچ نیازی به مجوز نداریم. مسیر ما در راه مبارزه صلح آمیز برای آزادی زبان مادریمان برگشت ناپذیر است. ما به آینده می اندیشیم…
به قول حسن دمیرچی ” اولدو وار دوندو یوخ”
گله جک بیزیمدیر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر